Salah satunya,
Nak tumpangkan orang yang nampak seperti kelelahan di tengah panas tengah jalan kaki lagi lagi orang tua. Ya Allah. Engkorang pun tahu kan betapa balanya Malaysia Allah bagi dugaan sekarang ni. Lagi satu golongan adalah, budak budak yang bila waktu sekolah dah habis lama, tapi masih tercongok tepi jalan pandang kaki gerigi jalan dengan pandangan kosong. Perasaan budak budak tu aku tahu sangat macam mana sebab masa sekolah rendah pun hari hari aku macam tu macam tu.
Tapi, kalau setakat kasihan pun tak guna woi tak guna. Aku lah tu patut kena woi. Sambil memandu tu " ya Allah.... Kesiannyaaaa si polan, si polin, ni....." Sambil melintasi mereka dengan meratapi seminit dua minit. Nak tekan brek, dan tanya diorang nak pegi mana tu tak tahu la belum ada courage lagi ke macam mana. Rasa nak reverse pun ada, tapi...
Sebenarnya tujuan nak cakap ni, tadi waktu dalam hujan lebat berpayung, nak ke kereta yang terpaksa parking jauh sikit dari parking sebab takde kekosongan, adalah satu kereta ni berhenti tanya dengan nada ya ampun sayu syahdu sangaaat nak menumpangkan aku ni. Tapi aku berpayung je. Ha ha ha. Tahap kasihani kan orang lain tinggi sangat agaknya orang dalam kereta tu
" awaaaak, nak pegi manaa tuuuuu, jomla naik haaa jomlaaaa...."
Tapi sebab aku pun bawa kereta yang tak jauh lagi nak sampai aku pun turut bersyahdu bagai dalam hujan. Dah macam drama sepetang dah.
"Eh tak apa tak apa, dah nak sampai dah ni..."
In shaa Allah lepas ni, aku akan ada courage nak tanya tumpangkan orang orang yang selalu berjalan kaki dinketengahan panas, pelajar sekolah yang kepenatan menunggu dan sebagainya.
No comments:
Post a Comment